Çocuklar

Sokak lambasının altında

köpeğe sarılmış uyuyan bir çocuk gördüğümüzde

hızla uzaklaşırız yanından.

Çaresizliğinden rahatsız oluruz,

bulaştırmasını istemeyiz yalnızlığını.

Yalnızlık bulaşıcıdır,

o yüzden dokunmak istemeyiz duygularına.

Bizim kanımızda vardır.


Pek merhametli, pek misafirperver, acıma duygusu sınırsız, sevgisi sonsuz bir toplumuzdur...

Trişka!

"Akciğerleri paramparça, nefes verirken burnundan kan baloncukları çıkıyor" şeklinde sunduğunuz hastaya en duyarlı hanım-kişi bile "ah yazııııık..!" diyip ojesine üflemeye devam eder.

Kuş ölür, kedi ölür, insan ölür...

Biz kaderci, yazgıcı bir milletiz.

Hepsi normal şeylerdir.


Ölür canım Allah Allaaah!

"Ölenle ölünmez ya!"

***

Çocukları düşünüyorum...
Kimsesiz olanları.
Yaşadıkları yalnızlık ve dışlanmışlıkları...

Belki de varlıklarını hatırlamanın zamanı.

SHÇEK / UNICEF / ÇALIŞAN ÇOCUKLAR