Kitap okurken hatırladım da; ilköğretim yıllarında çoğu öğretmen tarafından yapılan abuk subuk bir uygulama vardı: Hızlı okuma yarışması.
Bazen isteğe bağlı bazen ise öğremenin seçtiği katılımcıların mücadelesinden oluşan bu ritüel en nefret ettiğim toplu aktivite idi.
Her zaman noktalama işaretlerine uyarak okumaya çalışan "Küçük Ozan" olarak, ağzından salyalar saça saça dakikada bilmem kaç kelime okuyan kızlara nefretle bakardım.
Araba arkasına takılan ufaklıklar gibi, sınıfın erkeklerinin önlük kuşaklarına yapışık yaşayan "küçük hatun" seri halde konuşma yeteneğini, çaçaronlukta ve okuma yarışlarında kullanırdı.
İşin garibi, ömrünün yarısını noktalama, vurgu vs gibi dilsel konuları anlatmaya vakfetmiş olan öğretmen de hızlı okuma yarışında saat tutar, noktasız, virgülsüz ama bol salyalı kelimeleri dakikanın sonunda sayıp birinciyi ilan ederdi.
Şimdilerde soruyorum, bu ritüel de kaybolmuş. Hala virgüllerde yarım, noktalarda tam "es" verince mutlu olan ben bu habere de pek memnun oldum.
Aman siz siz olun hızlı düşünün ancak yavaş ve anlayarak okuyun çocuklar. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder