Dolar Milyoneri

Bir arkadaşıma, başka bir arkadaşımdan borç aldığımı söylüyordum geçenlerde.

Nedenini -havalı ifade emiş olmak amacıyla- "aniden nakite ihtiyacım oldu" şeklinde açıkladım. Bu ifade fazlasıyla etkili olmuş olacak ki arkadaşım "yaa üzüldüm, paralarını yatırım hesabında tutuyorsun tabi, değil mi?" diye sordu.

"Paralarım..? E-e-e-evet, paralarım. Öyle...".

Bono, hisse senedi, tahvil...

Bu terimleri sadece ismen duyduğum ancak ayrıntıları hakkında en ufak bilgim olmadığından, hata payı düşük, yuvarlak bir cevap vermek durumundaydım.

"Ya tabii, bir miktar var işte de, malum nedenler...

Çekemiyor insan ha deyince!"

Ne demek istediğimi kendim bile bilmezken, o cümlemi gayet açık anladığını desteklercesine kafa salladı "ya, ya..."

"Eeee... Nasıl buldun peki onca parayı borç olarak?"

Onca para sandığı şey 200 TL idi.

***

Bir anda ciddi bir uyanış yaşadım.

Arkadaşımın bakış açısına zihnimi aktarığımda durumu farkettim.

"Onca para" diyordu. Çünkü benim ufak bir para için borç aramak durumunda kalabileceğimi düşünmüyordu bile.

Çünkü onun gözünde ben işyerimi üç yıldır ayakta tutabilen ve "krizin teğet geçtiği" bir doktordum.

Halbuki ihtiyacım olan sadece 200 TL para idi. Çünkü kiramı ödeyememiştim. Eksik kalmıştı.

Onun zihninde ise ben "paralarım" la bankaları fetheden ancak "aniden nakite sıkışmış" bir iş adamıydım.

***

Oturup hesap yaptım.

İşyerinden 5 birim para kazanıyorum.

1 birimi ev kirasına gidiyor.

1 birimi işyeri kirası ve vergiye.

1 birimi ilaç alımı ve faturalara.

1 birimi sigorta, muhasebe, sarf malzeme alımı ve ekstra giderlere.

1 birimi ise evin gıda ihtiyacını karşılıyor.

Ne kalıyor?

Sıfır birim.

Ben bu sıfır birim ile sosyal hayatımı düzenliyor, tiyatroya gidiyor, giyim, elektronik vb ihtiyaç alımlarımı yapıyor, tatile çıkıyor, seyahat ediyor, hayvanlarıma bakıyor, ailenin sağlık giderlerini karşılıyorum...

Evet kalan sıfır birimle.

Aylık maaşının ev kirasını karşılamadığı bir ülkede yine de şanslı mıyım?

Şanslıyım.