Ekran bağımlılığı insan hayatının her alanına yayılmış durumda.
Ev ve ofiste sabit konumda iken bilgisayarın ekranı, dış mekanlarda, hareketli halde iken PDA telefonun ekranı...
Ama ille de ekran.
Doksanar derece ile birbirini kesen dört sınır çizgisinin arasından fışkıran renkli ışık demeti, ekran.
Telefonla konuşurken, karşıdakine günün olayını anlatırken, iş görüşmesi yaparken, sokakta yürürken (trafik kazası kurbanı namzetleri)... ekran.
Sürekli bu sihirli dikdörtgene bakmaktan gerçek hayatın nasıl olması gerektiğini unutan insanlar, aşkı, cinselliği, kavgayı, barışmayı, ayrılığı, kavuşmayı... her şeyi bu dijital rüyada yaşıyorlar.
Necasetten taharet yaparken bile tek elinde sevgilisine mesaj çekenleri görüyoruz desem, durumun vahametini anlayabilirsiniz umarım.
***
Ben de azaltmaya çalıştığım "ekran bağımlılığı"na lanet okuyor,
kuş sesi duyunca kafamızı ekrana değil ağaca çevirmemiz gerektiğini hatırlatıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder